Het retentierecht is – kort samengevat – de wettelijke bevoegdheid van een schuldeiser om afgifte van een zaak op te schorten, totdat de schuldenaar zijn vordering voldoet. Onze aandacht richt zich in dit artikel op de fase nadat het retentierecht door de retentor is uitgeoefend (als pressiemiddel), maar dit de schuldenaar er niet toe heeft bewogen om de openstaande vordering te voldoen. De vervolgfase is de executie van het retentierecht.

Het artikel bestaat uit twee delen: eerst wordt de situatie bij faillissement van de schuldenaar behandeld, en vervolgens de situatie buiten faillissement.

In dit artikel:

• Inleiding
• Executie van het retentierecht buiten faillissement
• Executie van het retentierecht bij faillissement schuldenaar